ایماگوتراپی، که بهطور رایج با نام ایماگو درمانی نیز شناخته میشود، یک روش درمانی منحصر به فرد در حوزه زوجدرمانی است که در دهه ۱۹۷۰ بهعنوان رویکردی کوتاهمدت برای حل مشکلات زناشویی معرفی شد. این روش بر این اساس بنا شده است که تجربیات اولیه زندگی افراد، بهویژه در دوران کودکی، تأثیرات عمیقی بر روابط زناشویی و انتخاب شریک زندگی دارد. در ایماگوتراپی، توجه ویژهای به تصاویری که افراد از مراقبان اولیه خود (والدین یا دیگر اشخاص مهم در دوران کودکی) در ذهن دارند، صورت میگیرد. این تصاویری که بهطور ناخودآگاه در مغز ذخیره شدهاند، شامل جنبههای مثبت و منفی روابط اولیه فرد با مراقبانش هستند. این تصاویر که در اصطلاح ایماگو نامیده میشوند، در بخش ناخودآگاه مغز، موسوم به «مغز کهن» قرار دارند و نقش عمدهای در شکلدهی به رفتارهای افراد در روابط فعلی دارند.
ایماگوتراپی توسط دکتر هارویل هندریکس و دکتر هلن لاکلی هانت توسعه یافته است و تلفیقی از نظریات روانشناسی و مفاهیم معنوی به شمار میرود. این روش بهطور خاص به بررسی روابط عاشقانه و زناشویی پرداخته و هدف آن ارائه راهکاری جامع و کاربردی برای بهبود روابط و شناخت بهتری از خود و شریک زندگی است.
ایماگوتراپی با استفاده از یک رویکرد همهجانبه، هم به ابعاد روانشناختی و هم به ابعاد معنوی رابطه توجه میکند و در تلاش است تا مفاهیمی چون اتحاد و یگانگی را در روابط بین زوجها تقویت کند.
ایماگوتراپی بر این باور است که بسیاری از الگوهای رفتاری و عاطفی افراد در بزرگسالی، بهویژه در تعامل با همسرشان، تحت تأثیر تجربیات اولیه دوران کودکی و تعامل با والدین و مراقبان است. درمانگران ایماگوتراپی معتقدند که مشکلات زناشویی اغلب ریشه در رفتارهایی دارند که در کودکی شکل گرفتهاند.
در ایماگوتراپی، به زوجین آموزش داده میشود که مهارتهای ارتباطی خود را بهبود بخشند. بسیاری از مشکلات در روابط زناشویی ناشی از سوء تفاهمها و عدم توانایی در برقراری ارتباط مؤثر است. این روش به زوجها کمک میکند تا با برقراری گفتوگوهایی سالم و مؤثر، مشکلات خود را شناسایی و حل کنند.
ایماگوتراپی بهویژه بر مفهوم «تصویرسازی ذهنی» تمرکز دارد. در این روش از زوج درمانی، زوجها به دوران کودکی خود بازمیگردند و با کمک تصویرسازی ذهنی، تلاش میکنند تا آسیبها و زخمهای روانی گذشته را شناسایی و درمان کنند. این فرآیند به افراد کمک میکند تا بارهای احساسی از گذشته خود را کاهش دهند و روابط سالمتری ایجاد کنند. همچنین، این روش به زوجین مهارتهای حل مسئله، برقراری ارتباط مؤثر و انعطافپذیری در مواجهه با مشکلات را میآموزد.
ایماگوتراپی به زوجین کمک میکند تا مفهوم عشق و ناکامی را درک کنند و به آنها نشان میدهد که چگونه از مشکلات و تعارضات برای بهبود و رشد رابطه استفاده کنند. به عقیده دکتر هندریکس، افراد در بزرگسالی تمایل دارند تا کسانی را انتخاب کنند که میتوانند نیازهای برآورده نشده دوران کودکیشان را تأمین کنند. این افراد ممکن است ویژگیهایی مشابه والدین یا مراقبان اولیه داشته باشند، که در ذهن آنها بهعنوان «ایماگو» ذخیره شده است.
در ایماگوتراپی، مرحله «شیفتگی» یا عشق رمانتیک بهعنوان یک پدیده شیمیایی در مغز توضیح داده میشود که ناشی از مادهای به نام فنیلتیلامین است. این ماده احساساتی مانند سرخوشی و وجد ایجاد میکند، اما معمولاً این مرحله تنها تا دو سال دوام دارد و پس از آن مشکلات و چالشهای واقعی در رابطه نمایان میشود. در این دوره، افراد تمایل دارند که از خطاها و نقصهای شریک خود چشمپوشی کنند، اما با پایان این مرحله، چالشهای جدیتری در روابط بروز میکند.
مفهوم مغز کهن در ایماگوتراپی به بخش ناخودآگاه مغز اشاره دارد که در آن تصاویر ذهنی از دوران کودکی ذخیره شدهاند. هنگامی که مشکلات و اختلافات در رابطه پیش میآید، این مغز کهن فعال میشود و واکنشهای احساسی شدید و غیرمنطقی را به همراه میآورد. به دلیل اینکه مغز کهن تفاوتی بین گذشته و حال قائل نمیشود، ناکامیهای گذشته ممکن است بهصورت واکنشهای احساسی غیرقابل کنترل در روابط فعلی بازتاب یابد.
در طول روابط زناشویی، ممکن است زوجین وارد کشمکشهای قدرت شوند و رفتارهایی مانند لجبازی یا پرخاشگری از خود نشان دهند. در این شرایط، ایماگوتراپی بهعنوان روشی برای حل این تعارضات عمل میکند. درمانگران ایماگو با استفاده از تکنیکهایی خاص به زوجین کمک میکنند تا از این بحرانها عبور کرده و رابطه خود را ترمیم کنند.
ایماگوتراپی بر این اصل تأکید دارد که بهجای تمرکز صرف بر مشکلات زناشویی، باید به شناسایی و درمان آسیبهای عاطفی که در طول زندگی فرد شکل گرفتهاند، پرداخته شود. این روش به زوجها کمک میکند تا از عشق رمانتیک عبور کرده و به سمت یک عشق پایدار و هوشیارانه پیش روند. در این مسیر، زوجها باید یاد بگیرند که چگونه عشق خود را بر پایه واقعیتهای موجود، شناخت یکدیگر و احترام متقابل تقویت کنند.
شناخت دلبستگیهای اولیه: ایماگوتراپی به تأثیرات تجربیات اولیه با مراقبان اشاره دارد و معتقد است که این تجربیات میتواند تأثیر زیادی در انتخاب شریک زندگی داشته باشد. بهطور مثال، زمانی که فرد با کسی آشنا میشود که ویژگیهای مشابه والدینش را دارد، احساس آشنایی و راحتی میکند.
استفاده از تعارض بهعنوان فرصت رشد: ایماگوتراپی بهجای تلاش برای اجتناب از تعارض، آن را فرصتی برای رشد و درمان میداند. زوجها ترغیب میشوند که از مشکلات و تعارضات برای خودشناسی و شناخت بیشتر رابطه استفاده کنند.
رویکرد تعاملی در فرآیند درمان: در این روش، درمانگر نقش مرجع مطلق را ندارد. بلکه بهصورت مشارکتی با زوجها همکاری میکند و آنها را تشویق میکند تا خودشان بهعنوان کارشناسان رابطهشان عمل کرده و از یکدیگر یاد بگیرند.
التیام آسیبهای دوران رشد: ایماگوتراپی بهویژه به دوران کودکی و مراحل رشد فرد توجه ویژهای دارد. این رویکرد معتقد است که مشکلات و زخمهای عاطفی دوران کودکی میتوانند در بزرگسالی، بهویژه در روابط زناشویی فرد، بروز کنند.
نتیجهگیری
ایماگوتراپی رویکردی کارآمد و مؤثر در زوجدرمانی و روانشناسی زوجین است که به زوجها کمک میکند تا از طریق شناسایی و درمان آسیبهای دوران کودکی، روابط خود را بهبود بخشند. این روش بهویژه بر اهمیت ارتباطات سالم، رشد فردی و همکاری متقابل در رابط
لورم ایپسوم متن ساختگی با تولید سادگی نامفهوم از صنعت چاپ، و با استفاده از طراحرای طراحان رایانه ای علی الخصوص طراحان خلاقی، و فرهنگ پیشرو در زبان فارسی ایجاد کرد، در این صورت می توان امید داشت که تمام و دشواری موجود
تهران میدان انقلاب کارگر جنوبی
091212345678
تمامی حقوق برای سایت خلاصک محفوظ است
